Żywienie oraz genetyczna zdolność organizmu zwierzęcia do przyswajania białka z paszy, zwana także retencją azotu, to dwa ściśle powiązane ze sobą elementy decydujące o tempie wzrostu zwierzęcia oraz o wykorzystaniu paszy na 1 kg przyrostu masy ciała. W obecnych realiach tylko tucz intensywny pozwala obniżyć koszt wyprodukowania 1 kg żywca wieprzowego. Stosując intensywne żywienie skracamy czas trwania tuczu, zwiększamy mięsność, zmniejszamy zużycie paszy (m.in., potrzeby bytowe), wzrost bezpieczeństwa stosowania pasz (obniżenie ryzyka wystąpienia schorzeń przewodu pokarmowego), zmniejszamy koszty robocizny, zwiększamy produkcyjność budynku itd. Stosując mieszanki o niskich parametrach musimy spodziewać się odwrotnych efektów.

Dobierając parametry stosowanej paszy powinniśmy brać pod uwagę genetykę zwierząt i warunki panujące w chlewni. Zbyt „mocna” mieszanka paszowa do warunków i posiadanych zwierząt przyniesie odwrotny skutek (wzrost stężenia szkodliwych gazów, pośrednio wzrost agresji w stadzie, wzrost otłuszczenia, wyższa podatność na schorzenia przewodu pokarmowego i inne). Zbyt wysoki w stosunku do potrzeb poziom białka w paszy powoduje przetłuszczenie tuszy i gorsze wykorzystanie paszy, gdyż organizm zwierzęcia genetyczne nie będzie w stanie wykorzystać zbyt dużej ilości podanego białka. Odwrotnie, jeżeli białka w paszy będzie zbyt mało, to nawet najlepsze uwarunkowania genetyczne zwierzęcia nie będą wykorzystane i nie uzyska się odpowiednio szybkiego tempa wzrostu i dużej ilości mięsa w tuszy. Tylko odpowiednio zbilansowana mieszanka, dopasowana parametrami i możliwościami da odpowiedni efekt końcowy: najszybszy, najtańszy, najbezpieczniejszy tucz świń. Świnie ras szlachetnych mają zdolność do odkładania białka w średnich granicach od 80 do 130 g dziennie. Określa się to również jako retencję azotu, wyliczaną jako N x 6.25 (wynik tego działania to odłożone białko).

Udział białka w mięsie chudym wynosi ok. 23 %. Przyjmując, dla uproszczenia, że pozostałe 77 % stanowi woda, to na 1 g odłożonego białka przypada 3.3 g wody (77 % : 23 %), które łącznie tworzą 4.3 g mięsa. Przy wysokiej genetycznej zdolności odkładania białka i bardzo wysokich przyrostach dziennych (powyżej 800 g) uzyskiwanych zwykle przy żywieniu do woli i przy dużych predyspozycjach genetycznych do retencji azotu i tym samym dużego udziału mięsa w przyroście masy ciała, tłuszcz odkładany będzie również w stosunkowo dużych ilościach jak przyrosty. Najmniejszy udział tłuszczu w przyroście dziennym wystąpi u zwierząt żywionych umiarkowanie, mających zarazem duże zdolności genetyczne do odkładania białka, a tym samym mięsa.

Tusze takich tuczników zawierają zwykle powyżej 60 % mięsa. Oprócz takich czynników, jak: założenia genetyczne zwierzęcia, wartość pokarmowa pasz oraz metoda żywienia (normowane lub do woli), na intensywność odkładania mięsa i tłuszczu wpływają także wiek i masa ciała tucznika, jego płeć, a także temperatura w pomieszczeniu.